از افکار و پندارهای باطلی که خیلی رایجه اینه که فرد تصور می‌کنه به محض این که محل زندگیش تغییر کنه، خودش هم بلافاصله تغییر می‌کنه. این که شهر، کشور و خونه‌ی آدم تغییر کنه به نظرم در خوش‌بینانه ترین حالتش شاید ۲۰ درصد تاثیر بگذاره روی خلقیات آدم و البته در مواردی هم دیدم که یک درصد هم تاثیر نگذاشته و اون آدم همچنان همون دغدغه‌ها و گرفتاریای ذهنی رو داره. چنین مسئله‌ای بخاطر اینه که آدمیزاد توی زندگی از هرچیزی می‌تونه فرار کنه و دوری کنه به غیر از خودش؛ هیچوقت آدم از خودش نمی‌تونه فرار کنه.
این پندار باطل درست شبیه این عقیده‌ی احمقانه و مسخره‌ایه که یه آدمی که بیماری حاد روانی داره رو می‌گن اگر زنش بدیم یا شوهرش بدیم درست می‌شه.
مسائلی مثل ازدواج، مهاجرت و ... درمان هیچ درد و راه حل هیچ مشکلی نیستن، بلکه انتخاب‌هایی هستن که باید با فاکتورهای درست و واقع بینانه انجام بشن.
والسلام.
پ.ن ۱: من دنبال بهترین‌ِ خودم نیستم، من دنبال خودم هستم.
پ.ن ۲: هوا نه دو نفره‌س و نه چند نفره، بلکه کاملا تک نفره‌س.
حدیث ملاحسینی
