می‌خوام رُک بگم

عده‌ای از افراد هستن که در انتخاب همسرشون گند زدن و ازدواجشون همه جوره  مزخرف از آب درومده، طوری که بوی فاضلابش همه‌ی دنیا رو برداشته. 

اما جالبه که کماکان بهشون بَر می‌خوره که از همسر گرامشون انتقاد بشه و وقتی واقعیت‌های مثل روز روشنی رو درمورد اعلی‌حضرت/ علیاحضرت همایونی رو به روشون میاری بسیار آشفته می‌شن. انگار که به اسب شاه گفتی یابو.

واضحه که خودشون می‌دونن تِرِکمون زدن و مثل خر تو گل موندن که اینش جای ترحم داره انصافاً؛ اما این ژست حق به جانبی که در مقابل نقد دلسوزانه و محترمانه‌ی بعضی از نزدیکانشون می‌گیرن حقیقتاً رو اعصابه.

عزیز من، طرف مقابلت آدم آشغالیه، آدم بی‌ربطیه... قبول کن. با انکار واقعیت فقط تو بدبختی خودت درجا می‌زنی. همین.

حدیث ملاحسینی