واگویه‌ی شماره ۸

تنها نظام سیاسی‌ای که هیچ مخالفی نداره و همه حامیش هستن، نظام سیاسی‌ایه که هنوز مستقر نشده و در حد ایده‌س.

حدیث ملاحسینی

از خودت شروع کن

اون دختری که تحصیل کرده‌س و ظاهر امروزی و مدرنی داره، اما با یه پسرِ آزارگر و شکاکی که مدام براش جنگ اعصاب درست می‌کنه در ارتباطه و حاضر نیست این رابطه‌ی سمی رو تموم کنه، چندان جای امیدی نیست که بتونه در سطح جامعه و در عالم سیاست مطالبه‌گری درستی داشته باشه.

اگر به دنبال این هستیم که به عنوان یک زن در مقابل خشونت‌ها و تحقیرها ایستادگی کنیم، حق انتخاب و استقلال داشته باشیم و در زمینه‌های مختلف به حقوق برابر دست پیدا کنیم، در درجه‌ی اول باید آزادی و برابری و استقلال رو از درون خودمون بخوایم و در زندگی شخصی خودمون پرورشش بدیم و پیاده‌ش کنیم و بعد به سراغ حاکمان بریم.

در یک کلام، احترام امامزاده دست متولیشه. اون خانمی که تن به آزار و اذیت‌های دوست پسرش می‌ده، اول بره از اون آقا جدا بشه و بعد بیاد از قوانین زن ستیز انتقاد کنه. 

البته که قطعا می‌شه در هر دو جبهه جنگید، هم در زندگی خصوصی و هم زندگی اجتماعی و سیاسی و شاید این مرزبندی‌های محکم چندان درست نباشه؛ اما من هدفم از این حرف مهم جلوه دادن همین مسائل خصوصی و روزمره هست که ممکنه به نظر خیلیا پیش پا افتاده و بی‌اهمیت باشن... همین روابط عاطفی‌ که بعضا دست کمی از زندان و شکنجه ندارن و به اسم  عشق و دوست داشتن چه‌ها که اتفاق نمیفته.

یادمون نره که همه چیز بهم ربط داره. 

 

حدیث ملاحسینی

دیو چو بیرون رود فرشته درآید؟

هیچوقت و هیچ کجا هیچ دیوی تاحالا بیرون نرفته که بجاش یه فرشته بیاد،

هیچ فرشته‌ای هم بیرون نرفته که بجاش یه دیو بیاد.

بلکه صرفا آدم‌هایی با یک سری عقاید و شرایط با آدم‌هایی با عقاید و شرایط دیگه‌ای جایگزین می‌شن.

این دوگانگی‌ها و سیاه و سفید دیدن‌ها جز این که آدم رو از منطق و واقع بینی دور کنه هیچ ثمره‌‌ای نداره.

زندگی خصوصی، زندگی اجتماعی، سیاست و... خیلی خیلی فراتر از احساسات و عواطف مقطعی ما آدم‌ها هستن. 

این درسیه که از گذشته باید خوب یاد گرفته باشیم.

 

حدیث ملاحسینی