زیستن در دنیای امروز

زندگی در دنیای امروز یا به عبارتی زندگی در جهان مدرن مثل جنگیدن مداوم در جبهه‌های مختلفه و هر آن ممکنه از سمت یک جبهه‌ای که اصلاً و ابداً نمی‌شناسی بهت شلیک بشه. خصوصیت این جنگ همیشگی اینه که یک پناهگاه دائمی و مطمئن وجود نداره؛ بلکه پناهگاه‌های زیاد و متعددی در دسترس هستن که ممکنه موقتاً امن باشن، اما در یک چشم بهم زدنی احتمالش هست که خطرناک بشن و با یک انفجار با خاک یکسان بشن. برای همین مجبوری که مدام تغییر مکان بدی و پناه ببری به جایی که فکر می‌کنی امن‌تره. اما باز هم اون پناهگاه جدید بعد از مدتی ناامن می‌شه... و تو باید دوباره خودت رو برداری و ببری یه جای دیگه. همه‌ی این‌ها با سرعت و شدت زیادی هم اتفاق میفته.

باید به خودمون بقبولونیم که توی این روزگار فقط یک پناهگاه امن وجود نداره و این جنگ رو با این خصوصیاتش بپذیریم.

البته هستند کسانی که به اصطلاح هم از توبره می‌خورن و هم از آخور و سعی دارن هم مزیت‌های مدرنیته رو برای خودشون داشته باشن و هم مزیت‌های سنت رو. خیلی رِندانه می‌خوان که از دردهای و رنج‌های هر دو شونه خالی کنن.

اما در نهایت با خودشون به تناقض و بن‌بست می‌رسن و حاصلی جز سرگردانی و آشفتگی براشون نمی‌مونه. 

مثل مردی که ازدواج کرده و چون از زندگی ملال‌آور زناشویی خسته شده، در عین این که می‌خواد هیچ خدشه‌اش به ازدواجش وارد نشه تا مبادا اون مزایایی که در چهارچوب سنتی ازدواجش هست رو از دست بده، وارد رابطه با یک دختر دیگری می‌شه تا اون هیجانات و آزادی‌های از دست رفته رو از اون رابطه‌ی فرا زناشویی به دست بیاره.

من به اخلاقیات و دین و خدا و پیغمبر کار ندارم. بنده واعظ و روضه خون نیستم. ولی برادر من، نمی‌شه... بلاخره یک چیزی این وسط هزینه می‌شه، یک چیزی از بین می‌ره، قید یک چیزی رو باید بزنی. چون این دو مقوله باهم جور درنمیان. حالا اون چیز چی می‌خواد باشه؟ من نمی‌دونم، بستگی به انتخاب خودت داره‌. اما این رو می‌دونم که توی زندگی نمی‌شه هم از توبره خورد و هم از آخور... در نهایت گندش از یه جا می‌زنه بیرون. اگر سنت رو می‌خوای مشقت‌هاش رو هم بپذیر، اگر مدرنیته رو می‌خوای با مصائبش هم کنار بیا. تمام.

حدیث ملاحسینی